Forum Wiceprzewodniczącego Sejmowej Komisji Infrastruktury

Gość

Lustereczko powiedz przecie, kto jest najpiękniejszy na świecie ? Odsuń się bo mi widok zasłaniasz- odpowiedziało lustereczko.

Gość

sk · Gość

na temat proszę, na temat.

Gość

Widzę, że panoszą się tu panowie od propagandy!!!!!!!!!!!!!!! Według Encyklopedii PWN, propaganda [łac.] to "celowe oddziaływanie na zbiorowość i jednostki zmierzające — przez wykorzystanie środków perswazji intelektualnej i emocjonalnej — do wykształcenia pożądanych przekonań i zachowań."

Istnieje wiele definicji oraz określeń propagandy, wśród których warto wymienić następujące:

„Pod wpływem propagandy każda jednostka zachowuje się tak, jak gdyby jej reakcje były wynikiem jej własnej decyzji. Wiele jednostek można zmusić do takiego samego zachowania, przy czym każdą pozornie kierują jej własne sądy"

"Propagandę rozumie się jako specyficzną formę pobudzeń, która — jeżeli jest skuteczna — daje w wyniku proces sugestii”

"Propagandę można zdefiniować jako sztukę zmuszania ludzi do robienia tego, czego by nie robili, gdyby dysponowali wszystkimi danymi dotyczącymi sytuacji”

„Propaganda jest celową i systematyczną próbą kształtowania percepcji, manipulowania myślami i bezpośrednimi zachowaniami w celu osiągnięcia takich reakcji, które są zgodne z pożądanymi intencjami propagandzisty”

Propaganda jest też rozumiana jako połączenie komunikowania informacyjnego (dzielenie się ideami, wyjaśnianie, instruktaż) i perswazyjnego (wpływanie na zachowanie, wzmacnianie postaw, zmiana zachowań i postaw). Wówczas jest ona rozumiana jako proces kontroli przepływu informacji, kierowania opinią publiczną i manipulowania wzorami zachowań.

Gość

kopiuj - wklej. ładnie to zrobiłeś. a teraz może coś od siebie ?

Gość

Gość

znalazlem takie coś... - Komisja zakładowa SOK solidarność

Do Szczecin 06.12.2010
Pań Posłanek, Panów Posłów
Członków Sejmowych Komisji
Infrastruktury oraz Administracji
i Spraw Wewnętrznych
Szanowne Panie Posłanki, Szanowni Panowie Posłowie
Straż Ochrony Kolei, formacja, która od wielu lat służy polskiemu społeczeństwu wymaga zmian. Temu nikt nie zaprzecza i wszystkie środowiska są zgodne, iż wprowadzenie nowych rozwiązań jest nieodwołalne i konieczne. Jak Państwo doskonale wiecie, w Sejmie trwają prace nad projektami ustaw znajdującymi się na drukach sejmowych nr 510 oraz nr 2873.
Projekt zawarty na druku nr 510 dawał wiele uprawnień nowej formacji, którą miał powołać. Były one kosztowne i to budziło sprzeciw strony rządowej. Środowisko kolejarskie, związkowe wiedząc, że meritum projektu jest bezpieczeństwo publiczne na tym jakże specyficznym obszarze kolejowym odstąpiło od żądań, które obciążałyby w przyszłości budżet państwa. Konkurencyjny projekt zamieszczony na druku nr 2873, zamierza powołać niewydolną Policję Kolejową i dać ogromne możliwości dochodu agencjom ochrony. Nikt nie ukrywa tego, że właścicielami tych podmiotów są w dużej mierze emeryci służb mundurowych. Do takiego rozwiązania my kolejarze nigdy się pozytywnie odnieść nie możemy!
Oba projekty budziły emocje różnych środowisk, jednak Przewodniczący Podkomisji Nadzwyczajnej Pan Poseł Janusz Piechociński wraz z całym zespołem, którego zadaniem było rozpatrzenie obu projektów ustalił granice kompromisu pomiędzy Ministerstwem Spraw Wewnętrznych i Administracji, które forsowało projekt zawarty na druku nr 2873, a środowiskiem funkcjonariuszy Straży Ochrony Kolei oraz wizją jaką mieliście Wy, Parlamentarzyści. Wszyscy oczekiwaliśmy szybkiego zakończenia prac i sfinalizowania procesu legislacyjnego, który bez wątpienia przejdzie do historii jako jeden z najdłużej procedowanych projektów.
Obecnie docierają do nas głosy, że wprawdzie MSWiA akceptuje wypracowany kompromis zawarty w sprawozdaniu z prac Podkomisji Nadzwyczajnej, o której mowa ale kierując się jak można się domyślać nie dobrem obywateli, nie merytorycznymi przesłankami lecz znów wyłącznie partykularnym interesem emerytów służb mundurowych oddala termin skierowania projektu do dalszego procedowania. Wszystko rozbija się o zapis, który ogranicza objęcie stanowisk kierowniczych w nowej służbie wyłącznie przez osoby, które przepracowały w niej co najmniej 5 lat (art. 5 Sprawozdania). Nie godzimy się na pomysły ponownego
zatrudniania osób, które już zapewniły sobie przyszłość odchodząc na emeryturę mundurową! Takie doświadczenia Straż Ochrony Kolei w latach minionych już wielokrotnie przechodziła i nie były one z korzyścią dla służby. Wypaleni zawodowo emeryci policyjni zajmujący wysokie stanowiska kierownicze w SOK nie dawali niczego nowego służbie lecz odcinali kupony od swojej przeszłości. Takie doświadczenia są podstawowym powodem naszego sprzeciwu. W tym miejscu warto podkreślić, iż pomysł takiego ograniczenia nie jest nowy, a podobne zapisy funkcjonują od niedawna w nowej Ustawie o Służbie Celnej. Ponadto doświadczenia Policji, która w przeszłości także miała szefa z poza służby jest również negatywnie przez środowisko oceniane.
Dlatego też w imieniu funkcjonariuszy Straży Ochrony Kolei, w imieniu niczego nieświadomych obywateli RP oraz w imieniu wyborców, którzy chcą wierzyć, że żyją w Państwie prawa, które dba o ich poczucie bezpieczeństwa zwracam się z prośbą o nieuleganie presji ministerialnych urzędników i zakończenie prac w kształcie, który wszyscy, w tym MSWiA akceptowali i uważali za właściwy.
z wyrazami szacunku - Grzegorz Pawlak

Gość

Sokista zginął na służbie

BEZPIECZEŃSTWO. W poniedziałek wieczorem w rejonie stacji Mysłowice Kosztowy zginął pod pociągiem funkcjonariusz Straży Ochrony Kolei. Poniósł śmierć podczas ochraniania składów towarowych, które wiozły m.in. węgiel.

Rzecznik katowickiej Komendy Regionalnej SOK insp. Aleksy Cieślik mówi, iż doszło do nieszczęśliwego wypadku. Wśród sokistów krąży jednak opinia, że ich kolega zginął podczas pościgu za złodziejem. Funkcjonariusze zastanawiają się, czy był to tylko pechowy zbieg okoliczności. - Może ktoś go popchnął? - mówi jeden z mundurowych.

Walka z kradzieżami węgla to chleb powszedni śląskich służb. 8 grudnia sokiści informowali, że patrol SOK i policji zatrzymał nieletniego sprawcę tzw. usypu 8 ton czarnego paliwa. 14-letni Mateusz C. zatrzymał pociąg z Kopalni Węgla Kamiennego Wesoła (skład stanął po wypuszczeniu powietrza z układu hamowania) i otworzył drzwi wagonu z węglem.

Zjawisko jest tak uciążliwe, że miejscowych funkcjonariuszy SOK wspierają koledzy z innych regionów. Tzw. usypy zwalczają m.in. małopolscy "specjalsi" z tutejszej Grupy Operacyjno-Interwencyjnej SOK - osoby po dodatkowych szkoleniach w zakresie sztuk walki, strzelania i technik interwencji. Funkcjonariuszka ze specjalnego pododdziału mówi: - Nasza praca rzadko polega na patrolowaniu dworcowych peronów. Zabezpieczamy przejazdy kibiców, w cywilnych ubraniach zwalczamy kradzieże w pociągach i jeździmy na Śląsk walczyć z usypami.

Sokiści na służbie mają tzw. środki przymusu (pałki, kajdanki, ręczne miotacze gazu) i broń palną. Funkcjonariuszka woli nie przedstawiać się imieniem i nazwiskiem. Obawia się o swoje bezpieczeństwo.

Gość

cisza ?! to co, już po ustawie ?

Gość

Pewnie tak Gościu. Powtórka z zagrywki, sprawozdanie podkomisji z dnia 19 maja 2009 roku nie było rozpatrywane, również i sprawozdanie podkomisji z dnia 24 listopada 2010 roku może przeleżeć bez rozpatrywania do końca kadencji sejmu. I wtedy ustawa o SOK trafi do Koszalina.

hehe · Gość

czy li będzie po staremu. generały będą zarabiali nadal po 8-10 tysięcy dowodząc zmniejszającą się ilością funkcjonariuszy którzy dobiegać będą 60-tki, patrolach 2-osobowych na 100 km szlaku, zmianach gdzie na dworzec obsługujący miliony rocznie jest 2 sokistów a reszta terenu odkryta dla złodziei O zatrudnianiu znajomych i dzieci nie wspomnę czy cudownych karierach "oficerskich" ludzi z śmiesznym stażem i słownictwem typu wita -rozumita i. Oto efekt źle rozumianych oszczędności i przymykania oczu na prywatę. Przerost administracyjnych jest tragiczny w skutkach, ale PKP nikogo z tego nie rozlicza. dlaczego ?

Gość

Gość

16 lutego br. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie kolejowym. Zakłada on likwidację specjalistycznej, uzbrojonej formacji, zajmującej się ochroną życia i zdrowia ludzi oraz mienia na terenach kolejowych. Jedno szybkie "cięcie" polityków może spowodować zagrożenie dla bezpieczeństwa podróżnych.

Służby ochrony kolei mają w Polsce długą historię. W okresie po transformacji ustrojowej istotnym punktem zwrotnym był rok 1997. Formacji tej przywrócono nazwę Straż Ochrony Kolei i zmieniono umundurowanie, wzorując je na wojskowym. W 2001 r. Straż Ochrony Kolei, na podstawie ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji PKP, włączono w struktury PKP Polskie Linie Kolejowe S.A., zachowując jednak samodzielność organizacyjną służby. Podstawowym aktem prawnym, na którym SOK opiera działalność, jest ustawa o transporcie kolejowym z dnia 28 marca 2003 r.
Jeden funkcjonariusz na 30 kilometrów
W Polsce istnieje obecnie ponad 19 000 km linii kolejowych, na których znajdują się m.in. obiekty o znaczeniu strategicznym, jak mosty, tunele, wiadukty itp. Ten ogromny obszar jest dodatkowo powiększony o teren stacji osobowych i towarowych. Przyjmując liczbę 3 tys. funkcjonariuszy pełniących służbę w terenie, średnio jeden funkcjonariusz przypada na 25 km linii kolejowej (19000 : 3000 = 6,5 km x 4 zmiany turnusowe 12-godzinne). Z tego należy wyłączyć jeszcze funkcjonariuszy pełniących służbę porządkową w pociągach – w ciągu doby wykonywanych jest ponad 300 patroli, co oznacza średnio 600 funkcjonariuszy – oraz osoby pozostające na zwolnieniach lekarskich i urlopach wypoczynkowych. Szacunkowo przyjmuje się, że jeden funkcjonariusz pilnuje ponad 30 km linii kolejowej w ciągu 12 godzin służby. Na odcinku Warszawa – Kraków zaledwie 10 funkcjonariuszy pilnuje bezpieczeństwa podróżnych. Ta niewielka liczba osób pilnuje także urządzeń kolejowych, sieci trakcyjnej, chroni przesyłki towarowe (m.in. węgiel, paliwa i wiele innych cennych produktów) oraz zapewnia porządek na dworcach.

Mimo tak znacznych ograniczeń kadrowych, Straż Ochrony Kolei prowadzi całkiem skuteczną walkę z przestępczością. W roku 2009 na terenie kolejowym zaistniało 13379 wydarzeń zarejestrowanych przez SOK, czyli średnio 37 w ciągu doby, których sprawców wykryto w 4169 przypadkach (31 procent). Wśród zaistniałych zdarzeń zarejestrowano 57 przestępstw o charakterze bandytyzmu, w przypadku 33 z nich SOK wykryła sprawców, co daje aż 58 procent skuteczności. Spośród zaistniałych 5609 kradzieży – w większości dokonywanych przez dobrze zorganizowane grupy przestępcze – ujawnionych zostało 1116 sprawców (20 procent). Kolejną zmorą podróżnych są różnego rodzaju wybryki chuligańskie (6627), których sprawców w prawie co czwartym przypadku udaje się zatrzymać (1518). W wyniku podjętych działań dokonano również ujęcia ponad 200 osób w związku z przemytem towarów bez polskiej akcyzy (odzyskano towary o wartości niemal 1,2 miliona zł). Natomiast wartość odzyskanego mienia podczas wszystkich działań Straży Ochrony Kolei w ub. roku to prawie 2,5 mln zł.

Zlikwidować czy doskonalić?

Wspomniany na wstępie projekt likwidacji SOK zakłada, że trzyipółtysięczna formacja zostanie zastąpiona tysiącem funkcjonariuszy nowo powstałego pionu policji. Służba ta, borykająca się z problemami finansowymi, miałaby się zająć patrolami w pociągach i na stacjach. Ponieważ z tego tysiąca funkcjonariuszy trzeba będzie zapewne odliczyć działy "dochodzeniowców", "wykroczeniowców", służby dyżurne, kontrolne, kierownictwo komisariatów kolejowych – niewielu policjantów kolejowych faktycznie wyruszy prowadzić walkę z przestępczością. W tym samym czasie rzesza funkcjonariuszy SOK, posiadających doświadczenie w pracy na kolei, wiedzę o urządzeniach sterujących ruchem kolejowym oraz systematycznie szkolone umiejętności w zakresie technik interwencyjnych – nie pozostaje w kręgu zainteresowań MSWiA.

Z kolei specjalistyczną infrastrukturę kolejową mają w myśl projektu ustawy ochraniać prywatne agencje ochrony, czyli osoby posiadające doświadczenie w nadzorowaniu... kas w hipermarketach lub bram parkingowych. Jak nazwać zatrudnienie ludzi nieposiadających doświadczenia pracy w terenie kolejowym, w szczególnych warunkach? To tysiące kilometrów szlaków kolejowych, z dojazdami ukrytymi w lasach, ze specyficznymi urządzeniami sterującymi ruchem. Nietrudno sobie wyobrazić, że w efekcie powstanie chaos, spowodowany niezależną i nieskoordynowaną działalnością wielu formacji, wobec których funkcjonowania nierzadko pojawiają się wątpliwości w mediach i raportach instytucji kontrolnych.

Należy zastanowić się, czy ważniejsze jest ukaranie osoby palącej papierosa w miejscu do tego niewyznaczonym, czy udaremnienie działań wyspecjalizowanych grup przestępczych, które usiłują kraść na kolei wszystko, co można sprzedać, w tym sieć trakcyjną i inne elementy infrastruktury których kradzież, zniszczenie lub unieruchomienie może doprowadzić do katastrofy. Grupy te nie przebierają w środkach do tego stopnia, że niezbędne bywa nawet użycie broni palnej. Przykładem mogą być wydarzenia z 14 stycznia br., kiedy w okolicach Zabrza funkcjonariusze SOK użyli broni wobec złodziei, którzy próbowali przejechać samochodem interweniujących strażników, czy też wydarzenia z 6 kwietnia br., gdy w Dąbrowie Górniczej grupa piętnastu nastolatków dokonała napadu na patrol SOK (obrzucony kamieniami samochód służbowy został poważnie uszkodzony), próbując "odbić" wspólnika ujętego podczas kradzieży.
Dlaczego ustawodawcy chcą ten ciężki i odpowiedzialny "kawałek" pracy zostawić prywatnym firmom ochroniarskim? Dlaczego nie chcą wziąć odpowiedzialności za to, co państwowe i ważne dla zbiorowego życia oraz dla bezpieczeństwa obywateli? Prywatna firma ochraniać będzie państwowy podmiot, natomiast państwowa Policja Kolejowa ma ochraniać prywatny interes przewoźników, o różnym charakterze własności – spółek takich jak Koleje Mazowieckie, Szybka Kolej Miejska czy Intercity. Do tej pory zarówno bezpieczeństwem w pojazdach kolejowych, jak i ochroną infrastruktury zajmowała się Straż Ochrony Kolei. Formacja ta lepiej wywiązywałaby się z powierzonych jej zadań, gdyby posiadała takie uprawnienia, jak możliwość przeszukania (sokista nie ma prawa zajrzeć do pozostawionego bagażu – choć może się tam znajdować np. ładunek wybuchowy), dostęp do bazy PESEL w celu potwierdzania danych osób popełniających przestępstwa, dostęp do policyjnej bazy osób poszukiwanych, możliwość oznaczania samochodów służbowych niebieską sygnalizacją świetlną jako samochody uprzywilejowane itp. Do tego policja postanowiła pozbawić funkcjonariuszy SOK możliwości posiadania na służbie broni palnej, która niejednokrotnie ratuje życie. Ciekawe, ilu funkcjonariuszy policji zdecydowałoby się na służbę w zagrożonym terenie bez broni palnej? SOK wygrała proces w tej sprawie w sądzie administracyjnym, niestety po raz kolejny policja odwołała się, skutecznie blokując wydawanie broni nowo zatrudnionym funkcjonariuszom.

Ochrona prywatnych interesów

Kuriozalne zabiegi MSWiA coraz bardziej utrudniają służbę w SOK i siłą rzeczy przybliżają tę formację do likwidacji. Główną przyczyną jest zapewne fakt, że od 2006 r. PiS-owski projekt ustawy o Straży Kolejowej (wprowadzający wyżej postulowane zmiany), pilotowany w chwili obecnej przez posła Janusza Piechocińskiego (PSL), jest coraz bliżej II czytania w Sejmie. Dopracowany projekt jest niestety skutecznie blokowany przez resort spraw wewnętrznych. Skoro obecny rząd uważa, że projekt jest zły, dlaczego wciąż blokuje poddanie go pod głosowanie w Sejmie? Teraz przynajmniej naocznie widać, co zamierza osiągnąć MSWiA: chce zapewnić dodatkowe zyski właścicielom firm ochroniarskich, wśród których jest wielu byłych milicjantów, policjantów i innych eks-pracowników tego resortu. W obliczu wielomilionowych kontraktów, bezpieczeństwo obywateli staje się kwestią ulotną i drugorzędną.

Należy zwrócić uwagę, że jeszcze w ubiegłym roku w projekcie MSWiA stworzenia Policji Kolejowej była mowa o automatycznym przejęciu przez nią wszystkich funkcjonariuszy SOK, po złożeniu oświadczenia o chęci wstąpienia w szeregi nowej służby oraz odbyciu 3-letniej służby przygotowawczej. W tej chwili policja chce przyjąć już tylko 1000 osób i to po pełnej selekcji, co w efekcie spowoduje, że znaczna część funkcjonariuszy SOK zasili armię bezrobotnych. Zapis mówiący, że "strażnicy SOK-u, którzy nie przejdą do policji kolejowej, będą mogli otrzymać licencję pracownika ochrony fizycznej I lub II stopnia na preferencyjnych zasadach (po obowiązkowych badaniach, ale bez konieczności odbywania szkoleń i zdawania egzaminu)", stanowi jawną próbę zminimalizowania kosztów prywatnych firm ochroniarskich. Nie dość, że otrzymają od państwa bardzo intratne kontrakty – to w dodatku również wyspecjalizowanych pracowników, za których szkolenie i egzaminy nie będą musiały zapłacić.

Ponadto MSWiA sugeruje, że Policja Kolejowa mogłaby skuteczniej dbać o bezpieczeństwo i porządek publiczny, gdyby spółka PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. użyczyła jej pomieszczeń. Zastanawiające jest, dlaczego PKP PLK ma użyczyć obiekty używane obecnie przez funkcjonariuszy SOK nowo tworzonej Policji Kolejowej, która będzie ochraniać dworce i pasażerów, natomiast nie ma zamiaru ochraniać infrastruktury, za którą odpowiadać będzie PKP PLK. Przecież gdy spółka zdecyduje się utworzyć własną, wewnętrzną służbę ochrony, to umieści ją właśnie w obecnie używanych obiektach. A może zapis w ustawie o przekazaniu obiektów Policji Kolejowej ma zniechęcić PKP PLK do tworzenia własnej służby, gdyż w takim przypadku na jej potrzeby musiałaby wygospodarować dodatkowe pomieszczenia, co oznacza eskalację kosztów takiej inicjatywy? Jest to kolejny zadziwiający zapis w projekcie MSWiA.

Mądry Polak przed szkodą?

Obecnie druk sejmowy nr 510, czyli poselski projekt ustawy o Straży Kolejowej, oczekuje na kolejne posiedzenie wspólnych Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Infrastruktury. Warto zauważyć, iż w całej 91-letniej historii tej formacji wielokrotnie likwidowano i przekształcano Straż Kolejową. Efektem takich "reform" było zwykle pogorszenie bezpieczeństwa i wzrost przestępczości na terenie kolejowym. Nie powinniśmy popełniać kolejny raz tych samych błędów, lecz wzorując się na sprawdzonych rozwiązaniach powierzyć ochronę bezpieczeństwa na kolei Straży Kolejowej, jako podstawowej wyspecjalizowanej formacji państwowej.

Pisząc powyższy tekst opierałem się na wiadomościach z ogólnodostępnych stron internetowych, książce Kazimierza Mazura "Straż Ochrony Kolei. Wczoraj i dziś 1918-2008" (Drukarnia Kolejowa w Krakowie, Warszawa 2008), informacjach od wspierających mnie współpracowników oraz własnych doświadczeniach zawodowych.
Autor: Grzegorz Mazurek

Janik · Gość

jaka ustawa ja bym im dal ustawe naJPIERW SIE NIE NAUCZA PISAC A DOPIERO NIE CH ZADAJA USTAWY JA BUM TA FORMACJE ROZGONIL. W SOKU JEST JEDYNIE DOBRZE ROZBUDOWANA ADMINISTRACJA NA KOLEJ POWINNI WJSC KOMISARIATY KOLEJOWE JAK B ULO W PRZESZLOSCI WYBIC IM TA USTAWE Z GLOWY TYM NIEUKA[/b]

Wacek k · Gość

panie przewodniczacy by ta ustawa weszla w zycie to trza byloby miec dobrych fachowcow na astanowiskach kierowniczych by nadzorowali nadfunkcjonariuszami prowadzonymi postepowania przygotowawcze bo w tej chwili takich nie ma widac jak jak teraz zadza nikt tego nie kontroluje ze jest jeden na jednego tz ze jeden funkcjonariusz i jeden dz zmiany i bzdury sie pisze wksiazkach kiedsys to bylo nie dopomyslenia ja bum ta formacje rozwiazal